Generał broni Henryk Szumski zmarł tragicznie 30 stycznia 2012 roku w swoim domu w Komorowie pod Warszawą.
Generał Henryk Szumski urodził się 6 kwietnia 1941 roku w Potulicach w Wielkopolsce. Służbę wojskową rozpoczął jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych w Poznaniu w 1961 roku. Po mianowaniu w 1964 r. na stopień podporucznika objął pierwsze stanowisko służbowe – dowódcy plutonu czołgów w 68 Pułku Czołgów 20 Dywizji Pancernej w Budowie. Następnie w latach 1966-1968 był dowódcą kompanii tego pułku, a w latach 1968–1971 słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Rembertowie.
Po ukończeniu studiów, został mianowany kapitanem i wyznaczony na stanowisko szefa sztabu 24 Pułku Czołgów
20 Dywizji Pancernej w Stargardzie Szczecińskim, a w 1973 roku został dowódcą tego pułku. Podczas jego dowodzenia jednostka zdobyła tytuł przodującego pułku w Wojsku Polskim.
W latach 1976-1978 był szefem sztabu, a następnie dowódcą 16 Kaszubskiej Dywizji Pancernej w Elblągu.
Po zakończeniu dowodzenia dywizją został skierowany na studia do Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie. Ukończył ją w 1980 roku i objął stanowisko dowódcy 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie.
11 października 1982 roku Minister Obrony Narodowej wyróżnił go wpisem do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich” za wzorową służbę i pracę w Siłach Zbrojnych PRL , a w 1983 otrzymał nominację na stopień generała brygady. Dowodzona przez niego dywizja trzykrotnie uzyskała tytuł przodującego związku taktycznego w Wojsku Polskim.
W latach 1984 –1986 był szefem sztabu Pomorskiego Okręgu Wojskowego, a od 1986 roku zastępcą szefa Sztabu Generalnego do spraw operacyjnych.
W okresie od 19 października 1987r. do 4 września 1989r. był dowódcą Śląskiego Okręgu Wojskowego.
W 1988 r. otrzymał stopień generała dywizji.
W latach 1989 –1990 był I zastępcą szefa Sztabu Generalnego WP, a przez kolejne dwa lata szefem Zarządu Szkolenia Bojowego WP.
W 1993 roku został inspektorem w kierownictwie Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
Na przełomie 1996-1997 został oddelegowany do pracy w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, gdzie m.in. pracował nad stworzeniem nowego modelu Sił Zbrojnych RP.
Od 10 marca 1997 r. do 28 września 2000 r. pełnił funkcję szefa Sztabu Generalnego WP.
Na stopień generała broni został mianowany w 1997 r..
Zawodową służbę wojskową zakończył 6 kwietnia 2001 roku i w tym samym roku objął funkcję członka Rady Bezpieczeństwa Narodowego.
Był jednym z najwybitniejszych dowódców III Rzeczypospolitej. Generał o ogromnej wiedzy wojskowej, wybitny znawca problematyki obronności i bezpieczeństwa narodowego oraz europejskiego.
Za swe osiągnięcia był odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu odrodzenia Polski, francuską Komandorią Legii Honorowej i Złotym Krzyżem Honorowym Bundeswehry.
Uroczystości pogrzebowe gen. Szumskiego odbyły się 9 lutego 2012 roku w Warszawie.
Uczestniczyli w nich m.in. b. prezydent RP Aleksander Kwaśniewski, szef BBN Stanisław Koziej i minister obrony narodowej Tomasz Siemoniak.
Uroczystości rozpoczęły się w Katedrze Polowej Wojska Polskiego, gdzie biskup polowy Wojska Polskiego Józef Guzek koncelebrował mszę św.. W swej homilii biskup Guzek przedstawił postać zmarłego. Przypomniał m.in, że kilkanaście dni wcześniej wręczył generałowi Szumskiemu Medal Milito pro Christo za upowszechnianie idei duszpasterstwa wojskowego w armii. Przytoczył również słowa generała, który podczas tej uroczystości – przeprowadzonej w Wojskowej Akademii Technicznej – mówił, że nigdy nie zapomni wizyty prymasa Polski, kardynała Józefa Glempa na poligonie w Drawsku Pomorskim, czy też spotkań papieża Jana Pawła II z żołnierzami, a także promowania w imieniu Prezydenta RP kapelanów wojskowych.
Po homilii głos w imieniu prezydenta RP zabrał generał Stanisław Koziej, szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Podkreślił on, że generał Henryk Szumski jako Szef Sztabu Generalnego WP – „pierwszy żołnierz Rzeczypospolitej” był ważną postacią najnowszej historii wojska. W dalszej kolejności zabrali głos:
– Minister obrony narodowej Tomasz Siemoniak, który przypomniał m.in, zasługi generała Szumskiego w modernizacji Sił Zbrojnych RP w przededniu wstąpienia Polski do NATO; oraz
– były prezydent RP Aleksander Kwaśniewski, który podziękował zmarłemu za owocną współpracę zarówno podczas pełnienia przez niego funkcji szefa Sztabu Generalnego WP, jak i członka Rady Bezpieczeństwa Narodowego. Jego rady były zawsze rozsądne, racjonalne i pozbawione jakiejkolwiek interesowności – stwierdził prezydent dodając, że generał Szumski był patriotą najwyższej próby;
– prezes naszego klubu gen.bryg.pil. Roman Harmoza -w imieniu członków Klubu Generałów WP i pozostałych zgromadzonych generałów – stwierdził m.in., że w ich ponad 30-letniej znajomości postępowanie generała Szumskiego cechowało się zawsze rzetelnością i uczciwością. Jego śmierć przerwała realizację planów życiowych, które – po zwycięskiej walce z ciężką chorobą – zamierzał wspólnie z rodziną realizować w najbliższej przyszłości.
Następnie uczestnicy uroczystości pogrzebowej, wśród nich kilkudziesięciu członków Klubu Generałów WP, udali się na Cmentarz Wojskowy na Powązkach, gdzie odbyła się dalsza część ceremonii.
Kulminacyjnym momentem jej części było wystąpienie szefa Sztabu Generalnego WP, generała Mieczysława Cieniucha, który podkreślił m.in., że pod dowództwem gen Szumskiego Wojsko Polskie osiągnęło poziom gwarantujący spełnienie wymagań, stawianych członkom Sojuszu Północnoatlantyckiego.
Pożegnalne słowo (zamieszczone poniżej) przesłał również, nieobecny z powodu choroby, były prezydent RP generał Wojciech Jaruzelski.
Gen. broni Henryk Szumski został pochowany zgodnie z ceremoniałem wojskowym, kompania honorowa oddała salwę.
Na zawsze pozostanie w naszych sercach.
Cześć Jego pamięci.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA 
OLYMPUS DIGITAL CAMERA 
OLYMPUS DIGITAL CAMERA 
OLYMPUS DIGITAL CAMERA 
Wojciech JARUZELSKI
SŁOWO POŻEGNALNE
Żegnamy dziś Generała Henryka Szumskiego. Stan zdrowia uniemożliwia mi uczestniczenie w Jego ostatniej drodze. Ale jestem tu obecny i myślą i sercem.
Był synem ziemi wielkopolskiej. Pierwsze lata życia to okrutne doświadczenia hitlerowskiej okupacji. Patriotyczne wychowanie wskazywało mu drogę do zawodowej służby wojskowej. Był zamiłowanym czołgistą, absolwentem Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych z 1961 roku.
Generała Henryka Szumskiego znałem od wielu, wielu lat – jako wyróżniającego się dowódcę pułku, dywizji, Okręgu Wojskowego, szefa Sztabu Generalnego WP oraz piastującego szereg innych odpowiedzialnych stanowisk. W czasie Jego wieloletniej żołnierskiej służby zmieniał się świat, Europa, Polska i Jej Siły Zbroje. Podstawową Jego dewizą było jednak zawsze: Ojczyźnie jak najlepiej służyć. Generał Henryk Szumski służył Jej dobrze, ofiarnie, wniósł godny wkład do sprawy obronności Polski.
Jako żołnierz, dowódca, przełożony hołdował zasadzie: wymagalność w treści – kultura w formie. Koleżeński, pogodny, skromny, dał się nie tylko szanować, ale również po prostu, po ludzku lubić.
Szczególne cechy charakteru wykazał walcząc w latach 1991 – 1992 z długotrwałą, ciężką, paraliżującą chorobą. Niedawno zbliżyło nas inne poważne schorzenie. Generał Szumski – dzięki pomocy znakomitych lekarzy wojskowych w szpitalu przy ulicy Szaserów – pokonywał je dzielnie.
Jego tragiczna, niespodziewana śmierć była dla nas wielkim wstrząsem. Składamy wyrazy głębokiego ubolewania i współczucia Szanownej Małżonce zmarłego – Pani Wiesławie, córce Tatianie, synom Aleksandrowi i Marcinowi oraz wszystkim osobom Mu bliskim.
Żegnaj Generale. Żegnaj Henryku.
Niech Ci ojczysta ziemia lekką będzie.
Klub Generałów
Wojska Polskiego
Serdecznie dziękuję za udział w uroczystościach pogrzebowych mojego Męża, Ś.P. generała broni Henryka Szumskiego i za ciepłe słowa skierowane pod Jego adresem. Henryk był dumny z przynależności do Klubu i bardzo cenił rolę Waszego środowiska w integracji emerytów i rencistów wojskowych oraz przejawianą troskę o Wojsko Polskie i bezpieczeństwo Ojczyzny. Zawsze ciepło wspominał On wszystkie spotkania z Wami.
Dziękuję za wyrazy żalu i współczucia. Jestem głęboko wdzięczna za wsparcie duchowe w dniach żałoby i Jego pochówku jakiego doznałam ze strony Panów Generałów.
Z poważaniem
Wiesława Szumska