Gen.dyw. Apoloniusz Golik zmarł w Warszawie 28 lipca 2012r.
Gen.dyw. Apoloniusz Golik urodził się 8 lipca 1928r. w Rzeczycy Okrągłej na Ziemi Tarnobrzeskiej.
Służbę wojskową rozpoczął w 1949r. jako podchorąży 1 Szkolnej Kompanii Oficerów Rezerwy Piechoty w 2 Pułku Piechoty 1 Dywizji Piechoty. Od 1950 r. pełnił obowiązki dowódcy plutonu, a następnie dowódcy kompanii w 26 Pułku Piechoty 9 Dywizji Piechoty w Sanoku. Był absolwentem Wyższej Szkoły Piechoty w Rembertowie, którą ukończył w 1952r.. W latach 1952-1953 był dowódcą kompanii, a następnie batalionu szkolnego w 16 Pułku Piechoty 6 Dywizji Piechoty w Tarnowie.
Po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego WP w 1957r. został dowódcą batalionu piechoty 4 Pułku Piechoty 6DP w Kielcach, a następnie do 1960r. dowodził batalionem piechoty 1 Pułku Zmechanizowanego 1 Dywizji Zmechanizowanej w Wesołej, po czym został oficerem operacyjnym Oddziału Operacyjnego Sztabu Warszawskiego Okręgu Wojskowego.
W okresie 1961-1962 dowodził 75 Pułkiem Zmechanizowanym 15 Dywizji Zmechanizowanej w Bartoszycach. Od 1962 był szefem sztabu – zastępcą dowódcy najpierw 15 DZ w Olsztynie, a następnie (w latach 1965-67) 9 Dywizji Zmechanizowanej w Rzeszowie. Przez kolejne dwa lata dowodził 9DZ, a w okresie 1970-1972 4 Dywizją Zmechanizowaną w Krośnie Odrzańskim.
Do stopnia generał brygady został mianowany w 1971r.
Był absolwentem Kursu Operacyjno-Taktycznego Akademii Sztabu Generalnego WP (1971) oraz Kursu Operacyjno-Strategicznego Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR (1973).
Przez cztery lata był szefem sztabu – zastępcą dowódcy Pomorskiego OW.
W latach 1977-1978 oraz w 1991r. był polskim przedstawicielem w Międzynarodowej Komisji Kontrolnej w Korei.
Od 1979r. zastępca komendanta Akademii Sztabu Generalnego WP, a w okresie 1980-1985 komendant Centrum Doskonalenia Oficerów WP w Rembertowie.
W 1986r. został awansowany do stopnia generała dywizji.
W latach 1986-1991 był szefem Inspekcji Sił Zbrojnych.
Zawodową służbę wojskową zakończył 29 sierpnia 1991r.
Był autorem podręcznika „Taktyka dowodzenia wojskami (pułk-dywizja)”.
Za swą działalność był uhonorowany licznymi odznaczeniami państwowymi i resortowymi m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy oraz Krzyżem Komandorskim i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Generał Golik został pochowany dnia 3 sierpnia 2012r. na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Żegnała go rodzina oraz licznie zgromadzeni koledzy i byli podwładni.
Koledzy z Klubu Generałów WP, a także przedstawiciele kierowniczej kadry sił zbrojnych zaciągnęli wartę honorową przy trumnie zmarłego.
W imieniu Klubu Generałów WP słowa pożegnania wygłosił gen. dyw. w st. spocz. dr Franciszek Puchała. W swym wystąpieniu scharakteryzował zmarłego Generała, jako żołnierza niezwykłego. Stwierdził m.in., że „ …służba wojskowa była Jego (gen. Golika) życiową pasją. Był żołnierzem z powołania, wysokiej klasy specjalistą wojskowym. Dał się poznać jako oficer nacechowany poczuciem dumy z zawodu, któremu się oddał bez reszty. Cenił honor i godność żołnierza WP. Uosabiał etos dowódcy i oficera sztabowego dużego formatu. Potrafił być wymagającym, surowym, ale i sprawiedliwym przełożonym. Będąc komendantem CDO, tej polowej Akademii, przygotował wielu wartościowych dowódców i oficerów sztabu. Cechowała Go bezpośredniość i szacunek zarówno dla starszych jak i niższych stopniem. Znaliśmy Go jako oficera, nadzwyczaj sprawnego fizycznie i intelektualnie, gotowego stawić czoło największym wyzwaniom. Nie obca Mu była żołnierska fantazja. Przy tym wszystkim był dystyngowanym i szarmanckim mężczyzną….”
Gen. Puchał podkreślił także, że zmarły był oficerem nowoczesnym, a swoje zaangażowanie zawodowe potrafił łączyć z rozległymi zainteresowaniami humanistycznymi. Interesował się m.in. historią Polski i dziejami polskiego oręża. Był bezgranicznie oddany Polsce, umiłował Jej tradycje i kulturę. Kochał także przyrodę ojczystą, zwłaszcza swe strony rodzinne – dolinę Wisłoki, Kotlinę Sandomierską i całe Podkarpacie.
Nad otwartą mogiłą pożegnał zmarłego Jego były podwładny, ówczesny zastępca dowódcy-kwatermistrz dywizji, obecnie gen. dyw. w st. spocz. Zdzisław Graczyk. Podzielił się On z obecnymi wrażeniami z czasów wspólnej z gen. Golikiem służby w 4DZ. Podkreślił, że służąc w „pełnokrwistej” dywizji, w ciągłym dynamicznym działaniu, doświadczenie zdobywało się znacznie szybciej, chociaż za cenę ogromnego wysiłku. I w tych trudnych warunkach gen. Golik – poprzez swoją konsekwencje oraz dobór niekonwencjonalnych metod i sposobów działania – potrafił mobilizować podwładnych do realizacji najtrudniejszych nawet zadań. Jednocześnie był dowódcą niezwykle wrażliwym na sprawy ludzkie, na potrzeby materialne i duchowe podwładnych. Natomiast w życiu prywatnym, był wspaniałym kolegą, serdecznym i skromnym.
Na zakończenie swego wystąpienia gen. Graczyk złożył w imieniu kolegów z Klubu Generałów WP serdeczne wyrazy współczucia małżonce zmarłego – p. Danucie oraz córkom – p.p. Elżbiecie i Marii.
Przy huku salw honorowych trumnę gen. Apoloniusza Golika złożono do grobu.
Odszedł od nas Generał nieprzeciętny, godny najwyższego uznania i szacunku.
Non Omnis Moria – nie wszystek umar. Pamięć o Nim i o Jego dokonaniach na zawsze pozostanie wśród nas.
Niech spoczywa w spokoju!
Cześć Jego pamięci!
