11 marca 2013 roku zmarł w wieku 88 lat gen. armii Florian Siwicki.
Uroczystości pogrzebowe odbyły się 18 marca 2013 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. W uroczystościach uczestniczyli przedstawiciele Ministerstwa Obrony Narodowej, Sztabu Generalnego WP oraz Rodzajów Sił Zbrojnych na czele z byłym Ministrem Obrony Narodowej Januszem Onyszkiewiczem i zastępcą szefa Sztabu Generalnego WP gen. dyw. Anatolem Wojtanem. W pogrzebie wzięło udział wielu przyjaciół, kolegów i podwładnych generała Siwickiego, w tym ponad trzydziestu członków Klubu Generałów WP, a także delegacja generałów Pomorskiego Okręgu Wojskowego na czele z gen. dyw. Zbigniewem Blechmanem.
Uroczystości rozpoczęły się w Domu Przedpogrzebowym na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach – wystawieniem trumny ze zwłokami Generała i wystawieniem asysty wojskowej.
Obok asysty wartę honorową zaciągnęli generałowie: Franciszek Puchała, Józef Użycki, Zbigniew Zalewski, Zbigniew Nowak, Ryszard Żuchowski, Andrzej Lewandowski, Zenon Poznański, Stanisław Ferenc, Witold Szymański, Roman Dysarz, Aleksander Poniewierka, Zdzisław Stelmaszuk, Zbigniew Blechman, Marian Sobolewski, Roman Pusiak, Roman Kloc oraz pułkownicy: Andrzej Szerszyński, Mirosław Jędrusik, Tadeusz Kusiak, Jan Szeluga, Ignacy Tytz i Jerzy Adamowicz.
W trakcie uroczystości Mistrz Ceremonii poprosił o zabranie głosu byłego Ministra Obrony Narodowej Janusza Onyszkiewicza, który w imieniu obecnego Ministra Obrony Narodowej Tomasza Siemoniaka i Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego złożył kondolencje na ręce rodziny zmarłego oraz przypomniał bardzo owocną współpracę, jaka miała miejsce w 1990 roku między ówczesnym Ministrem Obrony Narodowej gen. armii Florianem Siwickim, a nowymi wtedy cywilnymi wiceministrami, którymi zostali – właśnie występujący – Janusz Onyszkiewicz i obecny Prezydent RP Bronisław Komorowski.
Po zakończeniu pierwszej części uroczystości kondukt w asyście kompanii reprezentacyjnej WP i orkiestry udał się w pobliże miejsca przyszłego spoczynku Generała, gdzie odbyła się dalsza jej część. Tu, nad trumną Zmarłego gen. broni Józef Użycki, członek Klubu Generałów WP, odczytał słowo pożegnalne generała Wojciech Jaruzelskiego (jego treść zamieszczono poniżej), a następnie trumna generała Siwickiego została złożona do grobu – zgodnie z Ceremoniałem Wojskowym. Na mogile złożono wieńce i wiązanki kwiatów.
Następnie zabrał głos syn zmarłego Generała pan Ryszard Siwicki, który podziękował za udział w pogrzebie przyjaciołom, kolegom i znajomym ojca oraz podziękował organizatorom uroczystości.
Na zakończenie zabrał głos prezes Klubu Generałów WP gen. bryg. pil. Roman Harmoza, który – w imieniu wszystkich obecnych – złożył kondolencje rodzinie Zmarłego oraz podziękował organizatorom, szczególnie Dowództwu Garnizonu Warszawa, za godne przygotowanie i przeprowadzenie uroczystości.
Generał Florian Siwicki urodził się 10 stycznia 1925 roku w Łucku. Po aresztowaniu ojca przez NKWD wraz z rodziną został deportowany pod Archangielsk.
Służbę wojskową rozpoczął w maju 1943 roku jako elew batalionu szkolnego 1 Dywizji Piechoty w Sielcach nad Oką.
Następnie został podchorążym Oficerskiej Szkoły Piechoty 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR w Riazaniu.
Po jej ukończeniu szkoły, jako prymus – promowany przez płk. Zygmunta Berlinga – został wyznaczony na dowódcę plutonu, a następnie dowódcę kompanii w tej szkole.
W latach 1945-1946 był dowódcą kompanii Oficerskiej Szkoły Piechoty i Kawalerii w Krakowie.
W 1947 roku ukończył kurs dowódców batalionów w Centrum wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.
Przez kolejne dwa lata wykładał taktykę i szkolenie ogniowe w Oficerskiej Szkole Piechoty nr 1 we Wrocławiu.
W latach 1952-1954 był szefem wydziału i szefem oddziału planowania Głównego Zarządu Wyszkolenia Bojowego w Warszawie.
Po ukończeniu w roku 1956 Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR został dowódcą 5 Dywizji Piechoty (powstałej na bazie 19 DP) w Sulęcinie.
W latach 1957-1958 pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy ds. liniowych w 11 Dywizji Zmechanizowanej w Żaganiu.
Przez kolejne trzy lata dowodził 3 Dywizją Piechoty w Lublinie.
W okresie 1961-1963 był polskim attache wojskowym w Chińskiej Republice Ludowej.
Po powrocie do kraju przez dwa lata dowodził 1 Dywizją Zmechanizowaną w Legionowie. Dowodzony przez niego związek taktyczny zdobył tytuł przodującego w Wojsku Polskim.
Do stopnia generała brygady został mianowany w 1963 roku.
W latach 1964-1968 był szefem sztabu – zastępcą dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu.
W roku 1968 dowodził 2 Armią powstałą na bazie jednostek Śląskiego OW w trakcie interwencji Układu Warszawskiego w Czechosłowacji. W tym samym roku został mianowany do w stopnia generała dywizji. Następnie dowodził Śląskim Okręgiem Wojskowym.
W 1971 roku został wyznaczony na stanowisko I zastępcy szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
W latach 1973-1986 kierował Sztabem Generalnym Wojska Polskiego.Do stopnia generała broni awansowany w 1974 roku.
Był jednym z głównych autorów stanu wojennego.
W roku 1984 mianowany generałem armii.
W latach 1986-1990 był Ministrem Obrony Narodowej.
W dniu 3 lipca 1991 roku na uroczystym apelu 1 Pułku Zmechanizowanego 1 Dywizji Zmechanizowanej zakończył kierowanie resortem Obrony Narodowej i zawodową służbę wojskową.
Był jedną z najważniejszych postaci życia politycznego przełomu lat 80-tych i 90-tych. Współtwórca koncepcji porozumienia narodowego, transformacji systemu politycznego w Polsce oraz idei „okrągłego stołu”. Wybitny dowódca, oficer o ogromnej wiedzy wojskowej, a jednocześnie bardzo skromny człowiek. Inicjował narodowe analizy obronne i wojskowe w Sztabie Generalnym WP.
Był posłem na Sejm.
Uhonorowany m.in. Orderem Budowniczego Polski Ludowej, Krzyżem Grunwaldu I klasy, Orderem Sztandaru Pracy I klasy oraz Krzyżami Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Cześć Jego Pamięci.
Słowo pożegnalne generała Wojciecha Jaruzelskiego
(odczytane nad trumną Zmarłego przez gen. broni Józefa Użyckiego).
Florianie!
Drogi Przyjacielu!
Żegnam Cię tą drogą – na osobisty udział w pogrzebie nie mam już siły.
Po ciężkiej, długotrwałej chorobie odszedł wielce zasłużony Żołnierz.
Jak pisał poeta „nie głaskało nas życie po głowie”.
Zniósł dzielnie niedawną śmierć syna – Jerzego oraz żony – Krystyny. Ojciec zamordowany w 1940 roku. On wraz z matką został deportowany na daleką Północ. Stamtąd w 1943 roku znalazł się w Oddziale Polskim Szkoły Oficerskiej w Riazaniu. Tam właśnie, a więc przed 70 laty zbiegły się, splotły nasze żołnierskie drogi.
Florian był świetnym żołnierzem. Służbę rozumiał jako patriotyczną powinność wobec Narodu i realnego Państwa. Dał temu dowody w szczególnie trudnych, dramatycznych momentach naszej najnowszej historii. Jako dowódca Okręgu Wojskowego, Szef Sztabu Generalnego, Minister Obrony Narodowej wniósł cenny wkład do rozwoju Sił Zbrojnych i obronności Polski.
Był człowiekiem rzetelnym, obowiązkowym, pracowitym. Wobec podwładnych sprawiedliwy, wobec przełożonych godny zaufania.
Drogi Florianie, będzie Ciebie brak, jako Człowieka i Żołnierza, na którym zawsze można było polegać.
Żegnaj Generale, niech Ci ojczysta ziemia lekką będzie.
Wyrazy głębokiego współczucia kieruję do bliskich Zmarłego, a szczególnie do syna Ryszarda, który ofiarnie, z samozaparciem opiekował się chorym Ojcem.
generał Wojciech Jaruzelski
